De hertaling die u hier vindt van het Jezus-gebed staat dichter bij het oorspronkelijk door Jezus in het Aramees uitgesproken gebed dan het ‘Onze Vader’, zoals dat overgeleverd is in de kerkelijke traditie.
God, als bron van alle zijn, is hier dus niet in de hemel, zoals in het kerkelijk ‘Onze Vader’ maar in het hart van de mens, het kenmerk bij uitstek van de gnostische christendom uit de eerste eeuwen. Dit Jezus-gebed benadrukt vooral de oorspronkelijke eenheid tussen God en de mens, en het wil die eenheid bevestigen, of herstellen waar die verstoord is geraakt.

Als we in ons hart geraakt worden door wat ons in het hier en nu omringt, zowel de natuur, de kosmos als de medemens, dan is dat een intieme ontmoeting met het alomtegenwoordige goddelijke.
De ontmoeting met het goddelijke in het hier en nu, is ook in overeenstemming met God als 'de Aanwezige' in het Oude Testament.
De openingszin in de Latijnse versie 'Onze vader die in de hemelen zijt' past niet in de toenmalige joodse voorstellingswereld, maar is later ontstaan onder invloed van de Griekse dualistische filosofie, die God transcendent, 'gans anders' gemaakt heeft, ver verheven boven de aardse werkelijkheid. Het is niet waarschijnlijk dat Jezus die opvatting kende, laat staan deelde.

Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert,
Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij - maak het nuttig.

Vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons binden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.

Uit u wordt geboren:
de alwerkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait,
en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.

U kunt dit gebed hier downloaden als Word-document

(Dit is een pagina van de website www.brammoerland.com)